Մթության արքայազնը հեռացավ

Օզի Օզբորնը այլևս մեզ հետ չէ։

Նա պարզապես ռոքի լեգենդ չէր։

Նա մի ողջ դարաշրջան էր՝ գոռացող ձայնով, խելագար սրունքով, չվախեցող խավարով։

Նրա երգերը՝ Crazy Train, Iron Man, Paranoid, տարիներ շարունակ ուղեկցել են մեզ, երբ մեզ ոչ ոք չէր հասկանում։

Նա խոսում էր մեր ներքին խառնաշփոթի լեզվով։ Եվ այդ լեզուն մետալ էր։

Մարդ, որին անվանում էին «Prince of Darkness» / «Մթության Արքայազն», բայց որը բեմից մեզ սովորեցնում էր չվախենալ մթությունից։ Որովհետև նա այդ խավարը վերածեց ուժի։ Նրա ամեն խելահեղ շարժման մեջ մի ճիչ կար՝ «Ես դեռ կենդանի եմ, ու դեռ բարձր եմ խոսում»։

Այսօր աշխարհը մի լռություն ունի իր մեջ։ Մի ծանր լռություն, որի մեջ դեռ արձագանքում է նրա ձայնը։

«Ես դուրս եմ գալիս ռելսերից՝ խենթ

գնացքի պես»-Օզի Օզբորն:

Հանգչիր խաղաղությամբ, Մթության արքայազն։

Քո խավարը մեզ լույս տվեց։

Մարի ԳՐԳՈՋԱՅԱՆ

Մեկնաբանություններ